Klimaatbeheersing

Bij het beheer van de collectie hoort ook het in de gaten houden van het klimaat. Kimberly heeft soms de voorkeur voor het plaatsen van objecten in een bepaalde kamer, maar wegens het klimaat gaat dat niet altijd op! “Wij beschikken niet over een klimaatinstallatie en kunnen enkel de verwarming aan- en uitzetten. Om te weten welk klimaat gewenst is, kijken we naar het materiaal van een object. Een schommelend klimaat kan namelijk schade veroorzaken en moet daarom goed in de gaten gehouden worden.”

Onze huisdieren: van insect tot vleermuis

Ook insecten kunnen schadelijk zijn voor de collectie. “We hebben veel textiel in het kasteel, waar insecten zich graag in nestelen. Door het kasteel staan tussen de 300 en 400 monitoren met feromoon. In deze valletjes treffen wij dan motten, tapijtkevertjes, spinnen en franjestaarten. Dit noteren wij en zo ontstaat er een mooi overzicht van welke dieren zich waar bevinden. Als je ergens veel ongedierte aantreft, betekent dit dat zich in die ruimte een haard bevindt. Soms moet je dan het object dan zo goed mogelijk uitzuigen, en soms gaat een (klein) object luchtdicht verpakt twee weken de vriezer in. Zo hopen we de populatie steeds verder terug te dringen en de collectie te beschermen!”

Ook in de weergangen hebben we huisdieren: vleermuizen. Dit is volgens Kimberly geen probleem, want hier bevindt zich geen collectie. “Hier wordt niet gemonitord, omdat we niet per ongeluk vleermuizen willen vangen. Vleermuizen zijn beschermde dieren!”

De haartjes van de olifantenpoot

Ieder jaar gaat iedere kast wel even open en daardoor weet Kimberly precies wat het kasteel in huis heeft. Echter, toen Kimberly net nieuw was bij De Haar werd zij nog wel eens verrast: “Ik weet nog dat ik een kast open trok en daar een olifantenpoot zag staan! Ik dacht: is dit echt? Toen ik het uit de kast pakte, voelde ik de haartjes door mijn handschoen heen prikken en kwam ik tot de conclusie: ja dit is echt, haha!”

Het ideaalbeeld nastreven

Kimberly heeft bepaalde verwachtingen over hoe andere musea met de collectie omgaan en streeft dit ideaalbeeld graag na. “Het werkt hier niet zoals in het Rijksmuseum. Bij Kasteel de Haar moet je goed kunnen communiceren, luisteren naar andere afdelingen en daarin je eigen kennis meenemen.” Op verzoeken antwoordt Kimberly het liefst: “Doe dat nou niet!”, maar ze vindt het ook een uitdaging om op zoek te gaan naar de ideale middenweg voor alle partijen, tentoonstellingen en de collectie.

Onze grootste nachtmerrie

Het is ieders grootste nachtmerrie: een collectiestuk laten vallen. Kimberly geeft aan dat dit haar gelukkig nog nooit is gebeurd. Dat wil echter niet zeggen dat het niet kan gebeuren. “Je hoeft maar één keer te struikelen! Ik denk altijd 10 keer na voordat ik van A naar B ga.” Schade is er wel. “Het kasteel is natuurlijk 100 jaar een woonhuis geweest en dat zie je. Dat is ook niet zo gek, want thuis laat je ook weleens iets vallen! We proberen zoveel mogelijk nieuwe schade te voorkomen. Zo til je een koffer nooit op aan het handvat en een kopje niet aan het oor.”

Aan een waardevol object hoeft geen duur prijskaartje te hangen

Natuurlijk zijn we allemaal nieuwsgierig naar het meest waardevolle product van Kasteel de Haar! De meest kostbare objecten in het kasteel zijn de wandtapijten. Er zijn er wereldwijd heel weinig van en onze wandtapijten zijn nog in zeer goede conditie. Volgens Kimberly gaat waardevol echter verder dan een hoge taxatiewaarde: “Een object kan waardevol zijn door het verhaal dat erachter schuilt. Hoe meer je over iets weet, hoe waardevoller het object wordt. Wat de collectie van Kasteel de Haar waardevol maakt, is het ensemble. Het wandtapijt is heel kostbaar, maar een gekke vaas die de familie ergens heeft gekocht en nu getaxeerd is op 6 euro, maakt er net zo goed deel van uit. Ik zal de vaas met even veel zorg behandelen.”

Leren van bezoekers

Kimberly blijft nieuwe dingen leren bij Collectiebeheer. Zo ook van bezoekers. “We hadden een tentoonstelling met een soort wandelstok, waarover we nog niet veel wisten. Tot een bezoeker ons plotseling zei: “Als je dat opentrekt zit er een punt in!” “Nou, als ik iets in mijn handen heb, ga ik niet even proberen of het uit elkaar kan! We hebben het verder onderzocht en wat bleek: je kan het object inderdaad uit elkaar halen. Het is een Makila. Als je hier het handvat vanaf haalt, zit er een metalen punt (wapen) onder. We leren nog iedere dag bij!”

Weet jij ons ook meer te vertellen over bepaalde objecten? Kom de collectie ontdekken in Kasteel de Haar!